A field of sunflowers, some covered with plastic bags protecting them from the salt and dust storms that are generated in the exposed lake bed of Lake Urmia. Revered by ethnic Azeris as “the turquoise solitaire of Azerbaijan,” Lake Urmia was second only to the Caspian Sea as the largest saltwater lake in the Middle East, a haven for birds and bathers. Since the early 1970s nature and humanity have chipped away at this gem tucked in northwestern Iran, reducing its size by about 80 percent over the past 30 years.

Suncokreti u polju, od kojih su neki prekriveni plastičnim kesama zbog zaštite od slanih i prašnjavih oluja koje nastaju na suhom dnu jezera Urmia. Etnički Azerbejdžanci ovo jezero nazivaju “tirkiznim draguljem Azerbejdžana.” Jezero Urmia je nekada bilo drugo najveće slano jezero na Bliskom istoku, odmah nakon Kaspijskog mora, i predstavljalo je utočište za ptice i kupače. Od ranih 1970-ih, priroda i ljudska aktivnost su neprestano oduzimali dijelove ovog dragulja smještenog u sjeverozapadnom Iranu, smanjujući njegovu veličinu za oko 80 posto u posljednjih 30 godina.